Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πυλαρινός

Σήμερα γίνεται ξεκάθαρο πλέον στον καθένα, ότι ζούμε στους ρυθμούς μιας γενικευμένης κρίσης.
Πιό συγκεκριμένα σε μια εποχή σημαντικών ιδιαιτεροτήτων, στην οποία αποτυπώνεται μέσω του μετασχηματισμού της κρατικής μηχανής, η αγωνιώδης προσπάθεια των εξουσιαστών να διασφαλίσουν μία » ομαλή αναπαραγωγή » του λαβωμένου συστήματος.
Και με βάση αυτή την επιλογή, η οποία ενσωματώνει στην στρατηγική της έναν τρόπο άμβλυνσης της κοινωνικής και ταξικής σύγκρουσης, κλήθηκε η καθεστωτική αριστερά να επαναφέρει το σύστημα σε » ορθολογική λειτουργία » και την κοινωνία σε ομαλότητα, ρίχνοντας έτσι νερό στον μύλο επανεκκίνησης της καπιταλιστικής μηχανής.
Αυτή η νέα πραγματικότητα, της αριστερής απόχρωσης του κρατισμού, η οποία τροφοδότησε μέσω της δημαγωγίας, με μια ομίχλη ψευδαισθήσεων και αποπροσανατολισμού την εκμεταλλευόμενη κοινωνία, παρατηρούμε, ότι ήρθε πολύ γρήγορα να επιβεβαιώσει, ότι όποιο προσωπείο και να φορέσει το απεχθές σύμπλεγμα της εξουσίας που αντιπαλεύουμε, δεν θα μπορέσει ποτέ να κρύψει την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Γιατί όσο και να ερωτοτροπεί με την ίδια την πλάνη, πάντα θα ελωχεύει η ιστορική αδυναμία του ταξικού συστήματος να κρύψει επαρκώς την κοινωνική αδικία και την εγκληματική φύση του κράτους.
Το ζήτημα όμως για εμάς δεν είναι να επαναλάβουμε λόγια που έχουν ήδη ειπωθεί..
Το σημείο που θεωρούμε ότι πρέπει να εστιάσουμε σήμερα, με την δεδομένη αντικειμενική συνθήκη να καθιστά επιβεβλημένη την αντίστοιχη ανάπτυξη του υποκειμενικού παράγοντα, είναι το πώς αυτή η περίοδος με τα άγρια χαρακτηριστικά που όλοι γνωρίζουμε, θα μπορέσει να γίνει το δικό μας εφαλτήριο και η δική μας ευκαιρία για να ενισχύσουμε και να προωθήσουμε τις ιδέες και τις πρακτικές της συνολικής απελευθέρωσης.Αποδεικνύοντας ότι όταν ο κοινωνικός αντίπαλος μοστράρει τα όπλα του, επιτρέποντας στα σαρκοφάγα της εξουσίας να παράγουν »εσωτερικούς εχθρούς» προκειμένου να κλείσουν όλα τα ανοιχτά μέτωπα αντίστασης, εμείς αποζητάμε την αναζωπύρωση της μαχητικής και αδιαμεσολάβητης δράσης σε όλα εκείνα τα μέτωπα αγώνα, στα οποία κρίνεται έμπρακτα η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η δεσμευτικότητα, η αξιοπρεπής και αγωνιζόμενη στάση.
Και προς αυτήν την κατεύθυνση πιστεύουμε ότι όλες οι αδιαμεσολάβητες και αυτοοργανωμένες δομές, τα στέκια και οι καταλήψεις, που θέτουν το πρόταγμα της ανατροπής και της κοινωνικής επανάστασης, θα πρέπει να αναδειχθούν από τους αναρχικούς ως κέντρα αγώνα, ως τόποι εξεγερσιακής δραστηριότητας που επιχειρούν να καταργήσουν την κανονικότητα, όχι με λόγια αλλά με πράξεις, ως όπλα για την Επανάσταση.
Μέσα από μία διαδικασία που η δυναμική της δράση θα στηρίζεται στην στέρεη βάση της υλικής πραγματικότητας και που θα λειτουργεί ταυτόχρονα ως μία πρόσθετη δύναμη που θα απαντά στην βραδυπορεία των εδιάμεσων αγώνων.
Μέσα σε μια ατμόσφαιρα ανομίας που θα παρακάμπτει τους περιορισμούς της μικροαστικής κανονικότητας σε όλες τις όψεις της καθημερινής ζωής, μόνο έξω και σε κατάσταση σύγκρουσης με τους θεσμούς του κράτους, που εγγυώνται την αναπαραγωγή της συστημικής κυριαρχίας.
Μια τέτοια όμως θέση, θα λέγαμε σύντροφοι, δεν μπορεί παρά να διέρχεται αναπόφευκτα μέσα από πεδίο του προβληματισμού που ανοίγει ένα τέτοιο ζήτημα.
Τόσο σε σχέση με την αδυναμία που εμφανίζουν τέτοιου είδους εγχειρήματα σήμερα, που παρά τις προθέσεις και τις διαθέσεις που εκφράζουν, έχουν αποτύχει να γειώσουν το πρόταγμα στην υλική του πραγματικότητα και έχουν αποδειχθεί ανώδυνες για το σύστημα.
Όσο όμως και σε ότι αφορά την σχέση του εγχώριου αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου με την αποτελεσματικότητα, μια σχέση που δεν υπήρξε ποτέ ουσιωδώς διαλεκτική.
Η απάντηση νομίζουμε ότι βρίσκεται κυρίως στην διάβρωση του χώρου από τον εναλλακτισμό, που δεν αποσκοπεί στην καταστροφή του κράτους, αλλά αντίθετα συνεισφέρει τα μέγιστα στην κατεύθυνση της σύγχυσης, της αυταπάτης και της υποταγής στο υπάρχον εκμεταλλευτικό καθεστώς,
Και με βάση αυτήν την θεωρία, τα εναλλακτικά εγχειρήματα που δεν εντάσσονται σε ένα κεντρικό πολιτικό σχεδιασμό που στοχεύει να ανατρέψει καθολικά το σύμπλεγμα της εξουσίας είναι μη αποτελεσματικά και εν τέλει αφομοιώσιμα.
Έτσι μιλάμε πλέον για απομωνομένους και αδιέξοδους αγώνες, οι οποίοι αδυνατούν να αγγίξουν τον πυρήνα της εξουσίας και να νοηματοδοτήσουν το πρόταγμα της συνολικής ανατροπής με επαναστατικά χαρακτηριστικά.
Έτσι μιλάμε πλέον για αγώνες από τους οποίους απουσιάζει η έννοια της ταξικής πάλης, η αίσθηση της συλλογικοποίησης και της δεσμευτικότητας.
Έτσι μιλάμε για αγώνες που εξαντλούνται στην αυτοαναφορικότητα, καταλήγοντας να γίνονται άλλο ένα ελιτίστικο εμπόδιο στην προώθηση της επαναστατικής διαδικασίας.
Έτσι μιλάμε για κατακερματισμό, για πολιτικό καιροσκοπισμό και ψευδείς ανταγωνισμούς ανάμεσα στα πολιτικά μικρομάγαζα που πασχίζουν να υφαρπάξουν την ηγεμόνευση του χώρου, έτσι μιλάμε για χρόνιες πολιτικές παθογένειες, οι οποίες νοηματοδοτούν τις τελευταίες δεκαετίες την ύπαρξη του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, στα πλαίσια του κοινωνικού και ταξικού πολέμου.
Με γνώμονα λοιπόν ότι οι καιροί δεν ήταν ποτέ τόσο ώριμοι και επιτακτικοί για την πραγμάτωση και την οργάνωση του επαναστατικού αγώνα, σε επίπεδο όξυνσης της κοινωνικής και ταξικής πάλης, η αναζήτηση ενός κοινού μετώπου, δεν μπορεί παρά να είναι το ουσιαστικό πολιτικό διακύβευμα, για όσους θέτουν τον εαυτό τους από την πλευρά της Επανάστασης. Και κάτι τέτοιο, προυποθέτει να γυρίσουμε σελίδα . Να σταματήσουμε να περιφέρουμε το πτώμα του συμβιβασμού, την ώρα που η ίδια η κυριαρχία με τις μεταμορφώσεις της, θέτει επιτακτικά το ζήτημα της αγωνιστικής συσπείρωσης των αγωνιστών, για την έναρξη μιας γενικευμένης επαναστατικής απόπειρας.
Και προς την κατεύθυνση αυτή, το αυτοοργανωμένο κίνημα, αν θέλει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών, θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους που θα συνδέσουν το πρόταγμα με την αναρχία και θα του αποδώσουν την έννοια που του αντιστοιχεί, που δεν είναι άλλη από την δέσμευση στον αντικρατισμό, μια έννοια που εν τέλει το κάνει διακριτό, ως προς τον στόχο που είναι η Επανάσταση. Επιδιώκοντας ταυτόχρονα την υπεράσπιση μιας αποτελεσματικής δικτύωσης ανάμεσα σε όλα αυτά τα εγχειρήματα αντίστασης, στην βάση ενός ευρύτερου επαναστατικού σχεδιασμού που θα προωθεί το ζήτημα της ανατροπής και της κοινωνικής επανάστασης.
Σε μια διαδικασία που θα την εξάγει με βάση την επικοινωνία, την αλληλεγγύη, την ζύμωση και την σύνδεση όλων των μορφών αυτοθεσμιμένης αντίστασης, με σκοπό να τις αναπτύξει, να τις διευρύνει και να τις συνθέσει σε ένα κεντρικό πρόταγμα, σε ένα σχέδιο καθεστωτικής ανατροπής.
Σε μια διαδικασία που θα προωθεί παράλληλα την αποκέντρωση του αγώνα, με την δημιουργία πυρήνων αντίστασης, σε κάθε επαρχιακή πόλη.
Και τότε θα μπορούμε να μιλάμε πλέον για μια πολυμορφία η οποία κάτω από ένα στρατηγικό στόχο που θα εξυπηρετεί τους όρους της συνολικής απελευθέρωσης, θα μπορέσει να γίνει ανταγωνιστική απέναντι στο ρεφορμιστικό κίνημα και πραγματική απειλή για την οργανωμένη εξουσία.
Σε μια σύγκρουση μαζική και μετωπική σε όλα τα πεδία, που θα καταφέρει να ανατρέψει τους όρους του σύγχρονου κοινωνικού και ταξικού πολέμου, μεταφέροντας τον φόβο στους κόλπους του κυρίαρχου μπλοκ εξουσίας.
Άλλωστε όλη αυτή η διαδρομή του αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρώπινης εμπειρίας από τον εκφυλισμό της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, σήμερα ζητά μια απάντηση.
Γνωρίζοντας ότι ο αγώνας είναι ένας και μοναδικός και κανείς δεν μπορεί να τον δώσει απομονωμένος και ξεχωριστά από τους άλλους.

Συντροφικα

Αυτοδιαχ. χωροι Ματσαλης (Αργος),Πυλαρινός (Κόρινθος)

”Ειναι ανάγκη να υπάρχουν αυτοδιαχειριζομενα στέκια και καταλήψεις στην επαρχία, ειναι ανάγκη να υπάρχει δικτύωση και αλληλεγγύη, ώστε να ενισχυθεί ο αγώνας μας κόντρα στην καταστολή και την στοχοποιηση των κέντρων δράσης μας που επιχειρούν κράτος και παρακράτος και οι κάθε λογής εκφραστές τους”.

Συναυλία οικονομικής ενίσχυσης των αυτοδιαχειριζομενων χώρων της επαρχίας στην πλατεία Εξαρχείων στις 10 Ιουλίου 2015.

Τα συγκροτήματα και το πολιτικό κείμενο θα ανακοινωθούν.

Αυτοδιαχ. χώροι Ματσαλης (Αργος),Πυλαρινός (Κορινθος)

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 20 Μαίου, περίπου 3.00 π.μ., παρακρατικοί – ακροδεξιοί που αυτοαποκαλούνται Α.Μ.Ε, ύπουλα μέσα στο σκοτάδι, προσπάθησαν να βάλουν φωτιά στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι. Εκείνη την ώρα κανείς σύντροφος/σσα δεν βρίσκονταν εντός του χώρου. Έτσι προκλήθηκαν μόνο υλικές ζημιές.

Η αστυνομία άρπαξε την ευκαιρία εκμεταλλευόμενη το γεγονός, εισβάλοντας  μαζί με την σήμανση και παίρνοντας στοιχεία, αποτυπώματα και πολιτικό υλικό από το εσωτερικό του. Σκοπός τους ήταν η χαρτογράφηση των μελών καθώς και του κόσμου που συμμετέχει στις διάφορες  εκφάνσεις του στεκιού, όπως στα μαθήματα αυτομόρφωσης και στις εκδηλώσεις. Την παράνομη παρουσία τους μέσα στο στέκι, την επιβεβαίωσε και το ανακριτικό της πυροσβεστικής, που έχει αναλάβει την έρευνα.
Εδώ χρειάζεται να επισημάνουμε, ότι οι παρακρατικοί εμπρηστές έδρασαν έξω από το κτίριο, τις πόρτες του οποίου άνοιξε η πυροσβεστική χρησιμοποιώντας τροχό και λοστό.
Όπως και να΄χει όμως, η αποκωδικοποίηση τέτοιων επιθέσεων που εντάσσονται μέσα στα πλαίσια του ευρύτερου κατασταλτικού σχεδιασμού του κράτους και του παρακράτους προς πεδία εχθρικά και απρόβλεπτα , ήταν και παραμένει μια απλή και ξεκάθαρη διαδικασία από την πλευρά μας.
Το μήνυμα είναι σαφές. Η στοχοποίηση , η ποινικοποίηση  και η προσπάθεια απομόνωσης της ανατρεπτικής, αντιθεσμικής και αδιαμεσολάβητης δράσης των αναρχικών, αντιεξουσιαστώv, αποσκοπούν στο να χτυπήσουν πρακτικές αγώνα, που έχουν την δυνατότητα, μέσω του παραδείγματος να κοινωνικοποιήσουν το επαναστατικό πρόταγμα.
Αυτή άλλωστε είναι και η θέση που μας επιτρέπει να εκλαμβάνουμε τέτοιου είδους χτυπήματα, ως αναπόδραστες συνέπειες του ανοιχτού και διαρκούς πολέμου που βρισκόμαστε ως αναρχικοί, αντιεξουσιαστές σε όλα τα μέτωπα του κοινωνικού κα ταξικού ανταγωνισμού,
Αυτή είναι η θέση που μας επιτρέπει να διακρίνουμε τον φόβο και την αμηχανία που διακατέχει τον έχθρό, όταν επιτίθεται…Γιατί στην ουσία είναι μια συνθήκη που επιβεβαιώνει ότι αποτελούμε απειλή γι΄αυτόν, όπως και ότι ο αγώνας μας συνεχίζεται…
Και υπό το πρίσμα αυτό, η αποκωδικοποίηση τέτοιων γεγονότων, έχει αξία για εμάς,μόνο ως μέσον ενδυνάμωσης και ενίσχυσης του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Άλλωστε γίνεται σαφές σήμερα, ότι η καταστολή είναι η μοναδική επιλογή που έχει το κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό σύμπλεγμα, για να κρατηθεί ζωντανό.
Και σε αυτήν την προσπάθεια κράτος και παρακράτος δρουν χέρι – χέρι, αποκαλύπτοντας ότι η λειτουργία του φασιστικού φαινομένου, είναι οργανικά ενταγμένη στο σημερινό υπόδειγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης.
Ο φασιστικός μηχανισμός που αποκαλύπτεται στην εποχή μας, μέσα σε μια ατμόσφαιρα πολιτικού και διανοητικού παροξυσμού και κυρίως μέσα σε ένα κλίμα υποκρισίας και εμπαιγμού της επί χρόνια νωχελικής, επαναπαυμένης και καθοδηγούμενης μάζας, με το αστικό κράτος και την νομιμότητα να ξεσκεπάζουν δήθεν την ναζιστική συμμορία, στοχεύοντας στην εξόντωσή της, είναι ιστορικά προσδιορισμένο ότι υπήρχε από δεκαετίες στα θεμέλια του συστήματος, με το οποίο είχε άρρηκτη σχέση αλληλοεξάρτησης.
Η ιστορική μνήμη εξάλλου, δεν υποκύπτει σε λήθη.
Σημαντική συμβολή στην διαδικασία συγκρότησης της δομής του συστήματος κυριαρχίας στην Ελλάδα, υπήρξε η διατήρηση του κρατικού μηχανισμού της χούντας. Από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης έως και σήμερα, διατηρήθηκαν τα στεγανά τόσο στα σώματα ασφαλείας, όσο και στον στρατό, αφήνοντας τους χουντικούς θύλακες ανέπαφους.
Ως φυσικό επακόλουθο ενισχύθηκε το παρακράτος της ακροδεξιάς, από την εποχή της δεκαετίας του  ΄80, που εντελώς αυθόρμητα ενίσχυε τους κατασταλτικούς μηχανισμούς στις κρίσιμες εξεγερτικές στιγμές του λαού.
Οι ίδιες δηλαδή συστημικές μηχανές που έστησαν την νομιμοποιητική βάση του φασισμού στην Ελλάδα, πριμοδοτώντας τις φασιστικές συμμορίες να  ΄΄καθαρίζουν΄΄ εκεί όπου το κράτος δεν φτάνει, σήμερα πλειοδοτούν σε αντιφασισμό. Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που συντηρούν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες, φυλακές υψίστης ασφαλείας  για τους απείθαρχους, στοχοποιούν κοινωνικές ομάδες, επιβάλλουν την υποταγή στους από κάτω και αποκαλούν τους αγωνιστές ΄΄τρομοκράτες΄΄, επικυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο, τον ρόλο του κράτους ως διαμεσολαβητή και τηρητή της τάξης και της ασφάλειας.
Όπως και να΄χει όμως, τα οφθαλμοφανή είναι και αυτονόητα, όπως και το αντίστροφο.
Το παρακράτος ήταν και παραμένει ιστορικά ,ο διασώστης της χρεοκοπημένης αστικής τάξης.
Γι΄αυτό και δεν εκπλαγήκαμε. Το περιμέναμε.
Άλλωστε γνωρίζαμε ότι η δημιουργία ενός κέντρου αγώνα μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον, όπως αυτό της πόλης της Κορίνθου, θα προκαλούσε αντιδράσεις.
Σε μια πόλη που είναι ακόμα μουδιασμένη από την έκρηξη της βόμβας του νεοπτωχισμού. Σε μια πόλη που υιοθετεί την νοοτροπία της ανάθεσης και της απραξίας ως μοναδικά αντανακλαστικά. Σε μια πόλη που αποδέχτηκε αβλεπεί την δημιουργία στρατοπέδου εγκλεισμού και βασανισμού μεταναστών και που ανέδειξε στο προσκήνιο τους ναζιστές εγκληματίες της χ.α.
Μέσα σε αυτό το δυσμενές περιβάλλον, ήταν εμφανές για εμάς, ότι οι φωνές της αμφισβήτησης, της διεκδίκησης και της αντεπίθεσης, χρειάζονται ένα ελεύθερο χώρο, ως εφαλτήριο και κέντρο αγώνα παραγωγής πολιτικής και κοινωνικής δράσης ενάντια στην καπιταλιστική δυστοπία.
Ένα χώρο ανάχωμα στην δράση των φασιστικών συμμοριών που υπάρχουν στην περιοχή.
Μια εστία πράξης συνειδητής και επίμονης , που προκρίνει τον μάχιμο σκοπό  στα σημερινά και μελλοντικά φαινόμενα κοινωνικής διάλυσης και γενικευμένης υποταγής.
Mε δεδομένη λοιπόν την θέση μας που ήταν και παραμένει ο μαχητικός

αντιφασισμός, τον οποίο θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, ας τους ξαναθυμήσουμε τα δεδομένα που δείχνουν ότι καμιά τρομοκρατία δεν πρόκειται να μας πτοήσει και κανένας νόμος δεν πρόκειται να προστατεύσει τα ναζιστικά αυτά σπέρματα.
Για εμάς στον αντιφασισμό δεν χωράνε ηττοπάθειες, μιζέριες καταγγελτικού χαρακτήρα και θυματοποίησης, αλλά ούτε και δηλώσεις νομιμοφροσύνης.
Και  με γνώμονα αυτή τη θέση, από την επόμενη ακριβώς ημέρα του εμπρησμού ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης των ζημιών με την βοήθεια και την  συμπαράσταση της τοπικής κοινωνίας και της γειτονιάς, με υλική και χειρωνακτική προσφορά.
Κάθε προχώρημα προυποθέτει σύγκρουση μετωπική σε όλα τα πεδία αγώνα.
Σε κάθε συνθήκη παραμένουμε εκεί, αποκαλύπτοντας   την συνενοχή τους αστικού κράτους που πιστοποιεί ότι το σύστημα ποτέ δεν φυλακίζει τις παρακρατικές ναζιστικές συνιστώσες του με σκοπό να τις εξοντώσει, αλλά απλώς ανακαλεί προσωρινά τον ΄΄άσωτο υιό ΄΄του και αφαιρώντας του το τσεκούρι του τον ξανασερβίρει γραβατωμένο πλέον, ως μια νηφάλια και λογική δημοκρατική φωνή που αποφεύγει τα άκρα.
Παραμένουμε εκεί αποκαλύπτοντας ότι το σύστημα δεν είναι άτρωτο, όσο το στοίχημα για την απελευθέρωση της ανθρώπινης εμπειρίας από τον εκφυλισμό της καταπίεσης και της υποταγής παραμένει ακόμα ανοιχτό.
Εν τέλει παραμένουμε εκεί γιατί συνειδητά επιλέξαμε έναν δίκαιο αγώνα.

Οι δραστηριότητες του στεκιού, θα συνεχιστούν κανονικά μέσα στην τρέχουσα εβδομάδα.

Χτες τα ξημερώματα το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ”Πυλαρινός” στην Κόρινθο ,δέχτηκε εμπρηστική επίθεση απο παρακρατικούς.

Στο στέκι εκεινη την ωρα δεν υπήρχαν άτομα και προκλήθηκαν μόνο υλικές ζημίες.

Απο σήμερα κιόλας ξεκίνησαν και εκτελούνται καθημερινώς εργασίες αποκατάστασης των ζημιών. Μετά την αποκατάσταση τους το πρόγραμμα του στεκιού θα συνεχιστεί ως έχει.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ”Πυλαρινός”.

Την Κυριακή 17/5 ρεμπέτικο γλέντι με ζωντανή μουσική στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πυλαρινός(Κολοκοτρώνη 61,Κόρινθος) στις 8.00 μ.μ.

 

ΔΕΥΤΕΡΑ 19:00 – 21:00 ΑΓΓΛΙΚΑ

ΤΡΙΤΗ 19:00 – 21:00 ΘΕΑΤΡΟ

ΤΕΤΑΡΤΗ 18:00 – 21:00 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ (ΜΑΘΗΜΑ ΣΕΝΑΡΙΟΥ)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19:00 – 20:00 ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΙΑ

*ΣΑΒΒΑΤΟ 16:00 – 17:00 KICK BOX

(μόνο για αυτή την εβδομάδα το μάθημα του kick box θα γίνει τρίτη στις 21:30)

Το Σάββατο 18 Απριλίου στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πυλαρινός(Κολοκοτρώνη 61) στη Κόρινθο,τα συγκροτήματα της τοπικής σκηνής ενώνουν τις φωνές τους με τους Viral,Zoro,Loonatik,Dtaeys και Infinik από Αθήνα σε μία αυτοοργανωμένη συναυλία χωρίς είσοδο.Θα γίνει και ιστορική αναδρομή-αναφορα με θέμα ” HIP HOP κουλτουρα:Οι ριζες και η πορεια στην κοινωνια απο τα γκετο του Μπρονξ στην Ελλαδα της κρισης.”

Line up:
Viral(Αθήνα)
Zoro(Αθήνα)
Dtaeys(Αθήνα)
Infinik(Αθήνα)
Loonatik(Αθήνα)
Ίντριγκα(Κόρινθος)
Lo.Ka.L Συνάφι(Αγ.Θεόδωροι)
Κόκκινοι Κόσμοι(Κόρινθος)
P.A.(Κόρινθος)
Toby(NLC)

Το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πυλαρινός θα ειναι ανοιχτό απο Δευτέρα εως Σάββατο μετα τις 17:30.

Απο 30/3 εως 4/4 όποιος/α θέλει μπορεί να δηλώνει συμμετοχή για τα  μαθήματα αυτομορφωσης

* Tai Chi

*Aγγλικων

*Kick boxing/Αυτοάμυνας

*Βοτανολογίας

*Κινηματογραφικής ομάδας

 

 

 

Το Σαββατο 07/03 και ώρα 15:00 το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ”Πυλαρινός” θα ειναι ανοιχτό με συλλογική κουζίνα.

Ως Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, συνεχίζοντας τις κινητοποιήσεις μας και γνωρίζοντας πως η παρουσία του κινήματος στο δρόμο είναι πάντοτε καταλυτική για τις πολιτικές εξελίξεις, καλούμε:

· Το Σάββατο 28/02 και ώρα 11.00 π.μ σε συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία του Ελληνικού και πορεία προς τα κρατητήρια του Ελληνικού. Και

· Το Σάββατο 07/03 και ώρα 1μ.μ. σε συγκέντρωση έξω από το Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου (Δαμασκηνού και Κολοκοτρώνη) και πορεία προς το Στρατόπεδο Συγκέντρωσης της Κορίνθου.

Αναχώρηση από την Αθήνα για Κόρινθο με πούλμαν στις 11:30π.μ. από το Αρχαιολογικό Μουσείο (Πατησίων).

Δήλωση συμμετοχή: Στο e-mail: nodetention@gmail.com ή στο τηλέφωνο: 210 3813928 (4-8μ.μ.)

ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΝΕΤΡΩΣΗ ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ, ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΙ!!!

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

• Άμεση απελευθέρωση όλων των μεταναστών από τα κέντρα κράτησης
• Να κλείσουν εδώ και τώρα όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης